Κορονοϊός και σχολεία: Τελικά έπρεπε να ανοίξουν;
Έχουν περάσει αρκετές ημέρες από τότε που άνοιξαν τα σχολεία κι άλλοι χώροι εκπαίδευσης των παιδιών. Οι γνώμες διίστανται κι όλα τα μέλη της οικογένειας προσπαθούν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα.

Ο παιδίατρος Ηλίας Χαραμαράς σχολιάζει αυτά τα “νέα δεδομένα” και μας μιλάει για τα “πρέπει” αλλά και το δεύτερο κύμα κορονοϊού.

Το άνοιγμα των σχολείων πως συμβάλλει στη γενικότερη κατάσταση με τον κορονοϊό στην Ελλάδα;

Πρόκειται για μία απόφαση, που ζυγίστηκε ιδιαίτερα στις αρχές της νέας σεζόν. Αποφασίστηκε σχεδόν από όλη την υφήλιο, με τη μέχρι τότε εμπειρία από τα σχολεία στην Κίνα να δείχνει ότι η μεταδοτικότητα δεν είναι μεγάλη.

Τα πρώτα σχολεία που έκλεισαν, ήταν στην Κίνα κι όπως αποδείχθηκε το κλείσιμο των σχολείων δεν επηρέασε ιδιαίτερα τη μεταδοτικότητα. Έτσι και οι ευρωπαϊκές χώρες άνοιξαν κανονικά τα εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Κορονοϊός και σχολεία: Τα παιδιά νοσούν τελικά;

Φυσικά και νοσούν, αλλά φαίνεται σαν να μη νοσούν γιατί τα περισσότερα έχουν πολύ ήπια συμπτώματα. Πιθανά συμπτώματα να πούμε ότι είναι ο βήχας, η ρινική συμφόρηση και τα κοινά χαρακτηριστικά ενός κρυλογήματος, τα οποία δε θα πρέπει να παρακάμπτουμε.

Πως κρίνουμε το αν πρέπει να είναι ανοιχτοί οι χώροι, όπου κινούνται παιδιά;

Εκ του αποτελέσματος… Η ιατρική βασίζεται σε δεδομένα είναι μία από τις ανθρωποκεντρικές επιστήμες που έχει άμεση σχέση με τη στατιστική (evidence- based medicine).

Σε αυτές τις περίπου 15 ημέρες που είναι ανοιχτά τα σχολεία κι άλλοι χώροι εκπαίδευσης, δεν παρατηρήσαμε σημαντική διαφορά στη μεταδοτικότητα. Οπότε τελικά ήταν καλή ιδέα να ανοίξουν!

Πως αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή την πανδημία;

Ο τρόπος που την αντιμετωπίζουμε, έχει διαφορετική οπτική ανάλογα την κάθε χώρα. Για παράδειγμα όταν ο κορονοϊός στην νότια Κορέα ήταν ακόμη επιδημία και όχι πανδημία, έκαναν μαζικά τεστ γιατί μπορούσαν να έχουν στη διάθεσή τους μεγάλο αριθμό τεστ χωρίς φειδώ. Εμείς μάλλον δεν τα έχουμε, οπότε κάνουμε όπου θεωρούμε πως είναι πιο πιθανή η λοίμωξη.

Θέλω να πω όμως πως το νέο κύμα φαίνεται να είναι πιο δυνατό. Τα μέτρα που έχουμε περάσει στη χώρα μας ΠΡΕΠΕΙ να τα εφαρμόσουμε όλοι, όσο καλύτερα μπορούμε σε κάθε έκφανση της ζωής μας χωρίς εξαίρεση.

Δεν αρκεί να φοράμε μάσκα, αλλά να τηρούμε και τις αποστάσεις. Δεν αρκεί να πλένουμε τα χέρια μας όταν επιστρέφουμε στο σπίτι, αλλά να τα απολυμαίνουμε τακτικά όπου κι αν βρισκόμαστε. Αυτό μόνο θα μας δώσει λιγότερες πιθανότητες να νοσήσουμε περισσότεροι και λιγότερες απώλειες.

Μιλάτε για «απώλειες». Αυτό το λέτε λόγω του πιο ισχυρού δεύτερου κύματος που αναμένουμε;

Το τονίζω γιατί είναι κομβικό το σημείο που βρισκόμαστε. Όλα γίνονται για να μην επιβαρύνουμε το σύστημα υγείας, κάτι που το βλέπουμε τόσο πανευρωπαϊκά όσο και στη χώρα μας.

Όταν η Επιτροπή Υγείας βλέπει καθημερινά τα δεδομένα, πόσοι νόσησαν αποδεδειγμένα, πόσοι είναι οι διασωληνωμένοι ασθενείς, πόσοι απεβίωσαν και πόσοι βγήκαν από τα νοσοκομεία, ξέρουν τι λένε. Αυτοί οι ψυχροί αριθμοί και η παρατήρησή τους δείχνουν πως πάει ο κορονοϊός σε κάθε πόλη ή χώρα. Δεν πρέπει να τους αψηφούμε.

Κορονοϊός και σχολεία: Ποια είναι η άποψή σας για προτάσεις λοιμωξιολόγων να γίνονται τα μαθήματα στον εξωτερικό χώρο των σχολείων;

Όταν παίρνουμε ένα μέτρο, βγάζουμε ένα εμβόλιο, παίρνουμε ένα φάρμακο ή μία απόφαση, ζυγίζουμε πάντα ζυγίζουμε το τι θα κοστίσει. Και φυσικά όχι μόνο σε χρήματα, αλλά και βάσει του resources versus για το τι αποτέλεσμα θα μας δώσει. Είναι μία καλή ιδέα, αλλά κι ένα δίκοπο μαχαίρι για αφού δεν έχει πρακτικότητα για τις ημέρες του χειμώνα. Ο μηχανισμός, οι καταστάσεις κι οι υποδομές που έχουμε ως χώρα δεν το επέτρεπαν. Επομένως είναι ανέφικτο για παιδιά μικρά, δύο και τριών ετών, να είναι σε 8 βαθμούς Κελσίου.

Ως γιατρός πως βλέπετε την εξέλιξη των πραγμάτων, όχι μόνο για τα σχολεία αλλά γενικά με την πανδημία;

Το πρόβλημα δεν είναι ότι αυξάνονται όσοι νοσούν, αλλά όσοι είναι διασωληνωμένοι. Έτσι φορτώνεται το σύστημα υγείας κι ενώ έχουμε πολύ καλούς γιατρούς, μάς λείπουν υποδομές, υλικά και κρεβάτια. Καλό είναι να κατανοήσουμε ότι δε μιλάμε για τα κρεβάτια που κοιμόμαστε, αλλά για μονάδες ΜΕΘ οι οποίες έχουν υποδομή αξίας 20.000- 30.000 ευρώ!

Ήδη έχουμε απώλειες γιατρών, κάτι που είναι πιο βαρύ. Όσο κι αν ακούγεται σκληρό, αν χάσεις έναν ασθενή έχεις δυστυχώς χάσει έναν άνθρωπο. Αν χάσεις έναν γιατρό, τότε χάνεις έναν άνθρωπο που μπορεί να σώσει άλλους δέκα. Άρα είναι σαν να μη χάσεις έναν άνθρωπο…

Εσείς ως γιατρός τι μέτρα προστασίας λαμβάνετε στη δουλειά αλλά και στην καθημερινότητά σας; Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σας και πως βιώνετε αυτή την αλλαγή (π.χ. ως περιορισμό;);

Σε γενικές γραμμές κι αυτό ισχύει για όλους μας, προστατεύουμε τον εαυτό μας. Αν καταφέρουμε αυτό και το κάνει ο καθένας από τη μεριά του, έχουμε επιτύχει πολλά!

Ο προσωπικός σας φόβος για το μέλλον;

Ως άνθρωπος δε φοβάμαι για εμένα, αφού οι γιατροί έχουμε εκπαιδευτεί για να αντιμετωπίζουμε τέτοιες καταστάσεις καθημερινά. Ως γιατρός όμως, βλέπω έναν πληθυσμό στρεσαρισμένο, παγκοσμίως, που παλεύει αλλά αρχίζει να κουράζεται. Οπότε αυτό είναι που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, για λίγο ακόμη.

Είναι σημαντικό να ενσωματώσουμε το «πρέπει» στη ζωή μας  και να μην το βλέπουμε ως ένα ξένο σώμα. Ναι, το ανθρώπινο άγγιγμα στην οικογένεια, στις σχέσεις κάθε μορφής είναι ιαματικό και μάλιστα επιστημονικά αποδεδειγμένα. Στην παρούσα φάση όμως ανακαλύπτουμε έναν καινούργιο κόσμο επικοινωνίας κι επαφής…



Δημοσιεύθηκε στο: tofarmakeiomou.gr

Share:

697 299 6365

Η ιδέα αυτής της ιστοσελίδας είναι να αποτελέσει ένα πρώτο μέσο γνωριμίας και επικοινωνίας μας! Συγχρόνως όμως τη θεωρώ και μια πηγή πληροφόρησης αλλά και διαλόγου στις ανησυχίες και ερωτήσεις που έχει ο γονέας για την υγεία και την διάπλαση του παιδιού του στην σύγχρονη εποχή!

Φόρμα Επικοινωνίας

Τελευταία Άρθρα

Ενημερωθείτε για τις τελευταίες εξελίξεις στον τομέα της παιδιατρικής.